چاکرا (Chakra) عاملی ضروری برای اجرای فنون، حتی ساده‌ترین آن‌ها است. چاکرا از طریق روش‌هایی مختلفی قابل کنترل و اداره است که متداول‌ترین آن مهرهای دست هستند. به این وسیله کاربر می‌تواند به اموری بپردازد که از راه‌های دیگری مقدور نیست مثل راه رفتن روی آب، ایجاد آتش، یا ایجاد توهمات. به طور معمول چشم غیر مسلح قادر به دیدن چاکرا نیست مگر این که مقداری از آن متمرکز شده باشد.

ریشه

ریشه‌ی چاکرا در اصل درختان خدا هستند. زمانی که کاگویا اوتسوتسوکی میوه‌ی درخت خدا را خورد او به اولین فرد حامل چاکرا بر روی زمین تبدیل شد. فرزندان او یعنی هامورا و هاگورومو اوتسوتسوکی نیز به اولین افرادی تبدیل شدند که با چاکرا متولد شدند. هاگورومو چاکرای خود را از طریق نینشو به افراد دیگر منتقل کرد با این هدف که انرژی عرفانی مردم را برای صلح به مهم متصل کند، با این حال مردم از چاکرا با هدفی که هاگورومو در نظر گرفته بود استفاده نکردند و در عوض از آن به عنوان یک انرژی فیزیکی بهره گرفتند. آن‌ها چاکرای درونی خود را مخلوط کرده و با خلق نینجوتسو، از آن به عنوان سلاح استفاده کردند.

نگاه کلی

از زمانی که هاگورومو یا همان دانای شش طریقت آن را گسترش دادند، چاکرا تبدیل به فرمی از انرژی حیات شد که تمام اشخاص به مقداری قادر به تولید آن بودند و اگر چاکرای فرد تمام می‌شد جان او نیز از دست می‌رفت. چاکرا درون «سیم‌های چاکرا» تولید می‌شوند که این سیم‌ها به هر عضو چاکرا-ساز متصل است و آن را احاطه کرده است. توزیع انرژی در سراسر بدن به واسطه‌ی شبکه‌ای تحت عنوان «سیستم مسیر چاکرا» انجام می‌شود که مشابه سیستم قلبی عروقی است. گروه‌های خاصی مثل شینوبی نیز موفق به یادگیری تولید چاکرای بیشتر و رهاسازی آن از بدن خود شدند، عملی که به واسطه‌ی نقاط فشار بدن با نام تنکتسو انجام می‌گرفت و به منظور اجرای جوتسوها به کار گرفته می‌شد.

چاکرا زمانی شکل می‌گیرد که دو فرم انرژی که در مجموع به عنوان «استقامت» فرد شناخته می‌شوند در یک قالب قرار بگیرند. یکی از این دو، انرژی فیزیکی است که از هر سلول بدن جمع‌آوری می‌شود و می‌تواند به واسطه‌ی تمرین و ورزش قابل پرورش است. مورد دیگر انرژی روحی یا عرفانی است که از هوشیاری ذهن نشات می‌گیرد و از طریق مطالعه، مدیتیشن و تجربه قابل پرورش است.

در تمام مقاطع، هر نینجا دارای یک «بیشینه» از میزان چاکرا است که می‌تواند تا پیش از تمام شدنش از آن بهره ببرد و برای پر شدن این ذخیره نیاز به استراحت وجود دارد. با تمرین کردن این بیشینه می‌تواند افزایش یابد اما این افزایش محدود به کمیت و قدرت چاکرای نینجاها است. مثلا کاکاشی هاتاکه دارای ذخایر متوسطی از چاکرا است در حالی که خود او اذعان دارد که ناروتو اوزوماکی از ذخایر بیشتری نسبت به او بهره‌مند است. این موضوع تا حدودی بستگی به ژنتیک افراد نیز دارد.

چاکرای هر شخص متفاوت با دیگری است و امضای مربوط به خود را دارد. نینجاهای نوع حساس قادرند از طریق امضای چاکرا هویت افراد را تشخیص دهند. امضاهای چاکرا مرتبط به ژنتیک است و از این طریق قبیله‌ی افراد قابل شناسایی است. البته این امضاهای چاکرا به واسطه‌ی جذب DNA افراد مختلف قابل تغییر است و ترکیب چند امضا می‌تواند به طور کلی یک نمونه‌ی جدید را ایجاد کند.

در حالی که عملا تمام جوتسوها برای اجرا شدن نیاز به چاکرا دارند اما این قضیه در مورد تایجوتسو صدق نمی‌کند و در این مورد تنها به استقامت نیاز است. مهرهای دست اغلب برای قالب‌بندی آسان‌تر چاکرا مورد استفاده قرار می‌گیرند و به شینوبی اجازه می‌دهد تا فنون خود را سریع‌تر و موثرتر اجرا کند. شنوبی‌هایی که در کنترل چاکرا مهارت بالایی دارند اغلب در گنجوتسو تخصص دارند یا به نینجای طبی تبدیل می‌شوند.

چاکرا همین طور برای تقویت کارایی عمومی نیز به کار برده می‌شود. با قالب‌سازی چاکرا درون نقاط کلیدی بدن که معمولا دستان و پاها هستند، تا حد زیادی قدرت‌های فیزیکی تقویت پیدا می‌کنند. برخی از شینوبی‌ها با تکیه بر این مهارت قادر به پرورش تحمل و پایداری طبیعی، بهبود هوشیاری و حتی اجرای چاکرای نیروی افزون هستند که قدرتی فراطبیعی دارد. در انیمه نشان داده شد که قالب‌سازی چاکرای فرد می‌تواند منجر به بهبود قدرت‌های ذهنی نیز شود، که این موضوع بر پردازش اطلاعات نقشی موثر دارد.

کنترل چاکرا

پرورش چاکرا زمان زیاد و تمرین‌های طاقت‌فرسا را می‌طلبد، به همین دلیل میزان ذخایر آن کلید استفاده کردن از چاکرا نیست بلکه نحوه‌ی کنترل و نگهداری آن ارزشمند است. این مفهوم با عنوان کنترل چاکرا شناخته می‌شود. یک نینجا به منظور کنترل بهینه‌ی چاکرا می‌بایست چاکرای خود را برای اجرای فنون قالب‌بندی کنند و به مقدار مورد نیاز از آن استفاده کنند. اگر در میزان استفاده از چاکرا زیاده‌روی شود بنابراین مقادیری هدر رفته و باعث خستگی زودرس فرد می‌شود.

در زمان ایجاد یک نینجوتسو، دو روش برای قالب‌سازی چاکرا وجود دارد که با عنوان دگرگونی شکل و دگرگونی طبیعت شناخته می‌شوند. این دو روش می‌تواند به طور جداگانه یا همزمان برای اجرای فنون پیاده‌سازی شوند، اگرچه استفاده‌ی همزمان آن بسیار نادر است.

از روش‌های متداول تمرین کردن برای پرورش قالب‌بندی چاکرا تمرین تمرکز برگ، بالا رفتن از درخت و راه رفتن روی سطح آب است.