آردا
Arda
آردا (Arda) که همچنین به عنوان زمین شناخته می‌شود، سیاره‌ای در ایا بود که تمام مردمان سرزمین میانه و امان در آن زندگی می‌کردند. در نوشته‌های متأخر تالکین، از منظومه شمسی که جهان را در بر می‌گیرد به عنوان «پادشاهی آردا» یاد شده است.
تاریخچه
آردا شامل توده‌های خشکی، عمدتا قاره‌های سرزمین میانه و امان، اقیانوس‌ها و دریاها و یک جو (اتمسفر) بود. این بخشی از پادشاهی آردا، یک منظومه ستاره‌ای در ایا بود. آردا همراه با مابقی ایا از طریق موسیقی آینور ایجاد شد و به عنوان محل سکونت فرزندان ایلوواتار (یعنی الف‌ها و انسان‌ها) جدا شد. هنگامی که ایا ایجاد شد، بسیاری از آینوها تصمیم گرفتند تا در آن زندگی کنند، و آن‌ها آردا را ساختند و ترجیح دادند در آنجا اقامت کنند. قدرتمندترین این آینوها یعنی والار، قدرت‌های آردا یا قدرت‌های جهان نامیده می‌شدند.
در اصل، آردا به جای کروی بودن، مسطح بود (اگرچه هنوز کوه‌ها و دره‌ها داشت)، و والار آن را بر اساس نقشه‌ای متقارن ساخت. آن‌ها آردا را با لامپ‌های بزرگ روشن کردند و یک انفجار حیات بیولوژیکی در پی آن رخ داد که به اولین چشمه معروف شد. این دوره زمانی وقتی به پایان رسید که ملکور حمله‌ای غافلگیرانه را آغاز کرد و نه تنها لامپ‌ها، بلکه چیدمان جهان را ویران کرد.
پس از این زمان، آردا به واسطه یک اقیانوس عظیم به نام اکایا (Ekkaia) یا دریا احاطه شد و قاره‌ها توسط بلاگائر یا همان دریای بزرگ از یکدیگر جدا شدند. در طول سال‌های درختان، والینور، قلمروی والار که بیشتر قاره امان را اشغال کرده بود، توسط دو درخت روشن شد. سرزمین میانه تاریک بود و در ابتدا تا حد زیادی توسط ملکور و خدمتکارانش کنترل می‌شد، اما وقتی الف‌ها از خواب بیدار شدند، والار به جنگ با ملکور رفت و او را شکست داد و او را به مدت «سه سال» در تالار ماندوس زندانی کردند. در طول این جنگ، بسیاری از غربی‌ترین مناطق سرزمین میانه در زیر امواج غرق شد.
در طول اسارت ملکور، والار از الف‌ها دعوت کرد تا با آن‌ها در امان زندگی کنند. بسیاری از الف‌ها این دعوت را پذیرفتند و راهی غرب شدند که به الدار معروف شدند. در طول مسیر، برخی از گروه‌های الدار، به‌ویژه ناندورها و سیندارها، ماندن در سرزمین میانه را انتخاب کردند. سیندار در منطقه بلریاند، منطقه ساحلی شمال غربی سرزمین میانه ساکن شد.
وقتی سال‌های خورشید شروع شد، آردا بهار دوم را تجربه کرد، دوره جدیدی از رشد و سرزندگی که در نتیجه‌ی نور خورشید در سرزمین میانه بود. در آن زمان انسان‌ها نیز در شرق سرزمین میانه از خواب بیدار شدند.
در پایان عصر اول، بلریاند در طول جنگ خشم ویران شد و بسیاری از بخش‌های آن در زیر بلگائر غرق شد. تنها چند نقطه مرتفع، مانند هیمرینگ (بعدها تول هیملینگ) و بخش‌هایی از دورتونیون (بعدها تول فوین) به عنوان جزایری بالاتر از سطح دریا باقی ماندند.
در عصر دوم، پادشاهی نومنور در دریای بزرگ توسط اداین مطرح شد. این جزیره در بیشتر عصر دوم وجود داشت، اما در نتیجه غرور مردم نومنور در سرپیچی از ممنوعیت‌های والار و کشتیرانی به سمت امان در غرب ویران شد.
در طول سقوط نومنور، آردا گرد شد. سرزمین‌های بدون مرگ (امان و تول ارسیا) از جهان خارج شدند و فقط الف‌ها می‌توانستند به آن‌ها دستیابی پیدا کنند. با برداشتن امان از آردا، سرزمین‌ها و قاره‌های جدیدی ایجاد شد.
جنوب سرزمین میانه سرزمین تاریک و شرق آن سرزمین سوخته از خورشید قرار داشت.
