بین
Bane
نام واقعی
اولین نمایش
خالق
- چاک دیکسون (نویسنده)
- داگ مانک (نویسنده)
- گراهام نولان (هنرمند)
- دنی اونیل (مفهومی)
وابسته به
- جوخه انتحار
- انجمن سری شروران ویژه
- سکرت سیکس
بین (Bane) یک قاتل بزرگ و یک مجرم فراری از یک زندان جزیره‌ای در آمریکای جنوبی است. او در نتیجه‌ی آزمایشاتی مربوط به ماده‌ی مخدر ونوم، از قدرت جسمی غیرعادی بهره‌مند شده است. بین در مقطعی قادر به شکستن کمر بتمن شد و به «مردی که خفاش را شکست» معروف شد. او بروس وین را وادار کرد تا در زمان بهبودی‌اش هویت بتمن را رها کند.
شخصیت بین توسط دو نویسنده یعنی چاک دیکسون و داگ مانک و هنرمندی به نام گراهام نولان، و به واسطه‌ی یک طرح مفهومی از دنی اونیل خلق شد. اولین نمایش بین در اولین شماره کمیک انتقام بین (Vengeance of Bane #1) صورت گرفت.
پیشینه
ریشه‌ی شخصیت بین تا حدودی به شخصیت ادموند دانته از کتاب الکساندر دوما شباهت دارد. بین به خاطر جنایت‌های پدرش محکوم به حبس بود و دوران کودکی و اوایلی دوران بالغی خود را پشت دیوارهای زندانی بدنام به نام پنا دورو واقع در جزیره سانتا پریسکا در آمریکا جنوبی گذراند. او در زمان حبس با توانایی‌های طبیعی که داشت قادر به پرورش دادن مهارت‌های خارق‌العاده‌ای در خود شد. او کتاب‌های بسیاری را مطالعه می‌کرد و بدن خود را در مدرسه زندان پرورش می‌داد. بین یاد گرفت که چطور با بی‌رحمی‌های زندگی در زندان مقابله کند. او با وجود موقعیتی که داشت اما معلم‌های مختلفی را در زمینه‌های مختلف پیدا کرد و از آن‌ها یاد گرفت. او اولین قتل خود را در سن ۸ سالگی انجام داد، مقطعی که یک مجرم قصد داشت با استفاده از او اطلاعاتی در مورد زندان به دست آورد.
بین در طول سال‌های زندان یک خرس عروسکی را همراه داشت که نام آن را اوستیو (به اسپانیایی: خرس کوچک) گذاشته بود و آن را تنها دوست خود می‌دانست. در پشت اوستیو حفره‌ای وجود داشت که حاوی یک چاقو بود و بین از آن برای مقابله با زورگویان استفاده می‌کرد.
بین به تدریج پیشرفت کرد و در نهایت با عنوان «کینگ» زندان پنا دورو شناخته شد. کنترل‌کنندگان زندان که به او توجه خاصی داشتند سرانجام بین را مجبور کردند تا به عنوان یک نمونه برای آزمایش ماده‌ای مرموز به نام ونوم مورد استفاده قرار گیرد، آزمایشی که تا پیش از آن تمام نمونه‌های قبلی را کشته بود. این آزمایش بین را تا مرز مرگ پیش برد اما او زنده ماند و متوجه اثرات تقویت یافته در قدرت فیزیکی خود شد. پس از آن او می‌بایست هر ۱۲ ساعت از این ماده استفاده می‌کرد (که به وسیله‌ی کابل‌هایی به مغزش پمپاژ می‌شد)، در غیر این صورت عوارض جانبی ماده باعث ناتوان شدن او می‌شد.
