بر پایه سیستم حالت روشن حالت تاریک

سال‌های درختان

اشتراک‌گذاری

سال‌های درختان (Years of the Trees) یا روزهای سعادت (والینور)، دومین دوره از سه دوره زمانی بزرگ در آردا است که پس از «روزهای قبل از روزها» و پیش از سال‌های خورشید قرار می‌گیرد. این عصر از چندین دوره تشکیل شده است و در مجموع حدود ۱۵۰۰ سال ولیانی یا ۱۴۳۷۳ سال شمسی به طول انجامیده است. یک سوم پایانی سال‌های درختان مصادف با آغاز عصر اول آردا بود، زمانی که فرزندان ایلوواتار در سرزمین میانه فعال شدند.

۱۴۹۵ سال اول این عصر با نام ظهر والینور نامیده می‌شد، در حالی که پنج سال آخر این عصر و پس از مرگ درختان با نام شب طولانی (Valinor) شناخته می‌شود.

تاریخچه

سال‌های درختان
دو درخت والینور در زمان سال‌های درختان، اثر راجر گارلند

مدت کوتاهی پس از نابودی دو لامپ، یاوانا دو درخت را به نام‌های تلپریون و لورلین در سرزمین امان ساخت، جایی که والاها در آن زندگی می‌کردند. درختان قاره امان را روشن کردند و سرزمین میانه در تاریکی رها شد اما نور ستاره‌ها را حفظ کرد.

الف‌ها در کویوینن و در وسط سرزمین میانه از خواب بیدار شدند و خیلی زود اورومه و ملکور به آن‌ها نزدیک شدند. بسیاری از الف‌ها هرچند نه همه آن‌ها، متقاعد شدند تا با اورومه طی سفری بزرگ به سمت غرب و امان بروند. چندین گروه از الف‌ها به ویژه ناندورها و سیندارها باقی ماندند. سه طایفه‌ای که به امان رسیدند وانیار، نولدور و تلری بودند.

والاها ملکور را گرفته بودند و او را در امان به زنجیر کشیده بودند. پس از اینکه او ظاهرا توبه کرد و آزاد شد، با اقدامات او اختلاف زیادی بین الف‌ها ایجاد شد و بین دو پسر فینوه یعنی فینور و فینگولفین رقابتی ایجاد شد. ملکور با کمک اونگولیانت، فینوه را کشت و سیلماریل‌ها را ربود، سه جواهری که توسط فینور ساخته شده بودند و حاوی نور دو درخت بودند. از این رو درختان والار نابود شد.

فینور و خاندانش که از بی‌تحرکی والار ناراحت بودند، به دنبال ملکور رفتند و او را با نام «مورگوت» نفرین کردند. گروه بزرگتری به رهبری فینگولفین به دنبال آن‌ها رفتند. گروه فینور به شهر بندری تلری رسیدند و از استفاده کردن قایق‌های تلری برای رفتن به سرزمین میانه منع شدند. بدین همین ترتیب اولین کشتار خویشاوندی رخ داد. سپس نفرینی توسط ماندوس بر نولدورهای تبعیدی نهاده شد.

گروه فینور با قایق‌ها حرکت کرد و فینگولفین را پشت سر گذاشت و به سمت هلکاراکسه در شمال دور رفت که منجر به از دست رفتن بسیاری شد.

صفحات دیگر