شکار جادوگر (Witch hunts) مجموعه‌ای از رویدادهای خونین بود که از سال ۱۲۷۲ تا ۱۲۷۶ ادامه پیدا کرد. در این دوره تعدادی از جادوگران از جمله اعضای کلبه و اعضای سایر سازمان‌ها کشته شدند. بیشتر قربانیان به چوب آویخته شدند و سوزانده شدند یا در طی بازجویی‌ها تا حد مرگ شکنجه شدند. همچنین در این مقطع تصاویر جادوگران به طور کامل در امپراتوری نیلفگارد تخریب شد.
بنا بر یک کتاب قطور تبلیغاتی از نیلفگارد، این شکارها از یک نقل قول در کتاب رسالت ایتلین در مورد «نابودگر» نشات گرفته که به اشتباه تفسیر شده است. با این حال حقیقت این است که یک کشیش ارشد به نام ویلمر مسئول نفرت پراکنی علیه جادوگری بوده است. کلیسای آتش ابدی نوویگارد نیز ابتدا شوالیه‌های خود را به شکار جادوگران اختصاص داد و مدتی بعد گروهی مخصوص تحت عنوان شکارچیان جادوگر را تاسیس کرد. در آن زمان بسیاری از حاکمان از جمله امهیر وار امریس و رادووید پنجم علاقه‌ی چندانی به جادوگران نداشتند و هیچ اقدامی برای متوقف کردن این شکارها انجام ندادند.
در قرن چهاردهم و پانزدهم، این دوره به همراه جنگ‌های شمالی در آکادمی‌ها با عنوان عصر تاریک مورد اشاره قرار گرفت.
قربانیان
جادوگران
- آسیر وار آناهید
- شیالا دو تنکارویل
- فیلیپا ایلهارت
- مارگاریتا لاکس-انتیل (شکنجه شده)
- سابرینا گلویسیخ
- فرینجیلا ویگو
- لوسرتیا ویگو
- فلیسیا کوری
- کیرا متز (اختیاری)
سایرین
- یک داپلر بی‌نام که ظاهر چاپل را جعل کرده بود
- کالکستین
- پلار (اختیاری)
- کارلو وارس (اختیاری)
