رانر
Runner
نام‌های دیگر
رانرها (Runners) اولین و ضعیف‌ترین سطح از مبتلایان هستند. آنها کسانی هستند که اخیرا پس از تماس با عفونت مغزی سرچماقی‌ها مبتلا شده‌اند. ویژگی آنها سرعت، حملات ناشیانه و تمایل به ازدحام به اهدافشان است.
خصوصیات
افرادی که آلوده شده‌اند بسته به محل گزش، ظرف دو روز یا کمتر وارد این مرحله می‌شوند. یکی از بارزترین نشانه‌های یک رانر افزایش تحریک‌پذیری و خصومت نسبت به دیگران است. پوست آنها رنگ پریده، خالدار و پوشیده از ضایعات است و موهایشان شروع به نازک شدن و ریزش کرده است. از آنجایی که چشم‌ها ابتدا هدف قارچ قرار می‌گیرند، رانرها بینایی ضعیفی دارند اما بیشتر خصوصیات انسانی خود را حفظ می‌کنند. به عنوان مثال، ناله‌های آنها هنوز انسانی است همان طور که ظاهر کلی‌شان انسانی است. آنها به ویژه سریع و چابک هستند.
رانرها بر خلاف بازماندگان عادی در حالت ایستاده خمیده هستند. زبان بدن آنها کند و نامنظم است که نشان می‌دهد در برابر نفوذ قارچ مقاومت می‌کنند که البته معمولا بیهوده است.
برخی از بازماندگان بر این باورند که ذهن افراد مبتلا شده هنوز سالم است، اما در بدن خود به دام افتاده‌اند. این موضوع در یک رانر گِریان دیده شد که پس از حمله، کشتن و خوردن یکی از دوستانش مضطرب شده بود. گاهی اوقات آنها اصلا حمله نمی‌کنند، حتی زمانی که افراد غیر آلوده درست در مقابل‌شان قرار گرفته‌اند. این رانرهای غیر تهاجمی تنها در صورتی حمله می‌کنند که ابتدا مورد حمله قرار گیرند یا زمانی که یک شی به سمت آنها یا نزدیکی‌شان پرتاب شود، که در این صورت کنترل خود را از دست می‌دهند. همچنین اگر یک فرد غیر آلوده بسیار به آنها نزدیک باشد، تهاجمی خواهند شد. رانرها به محض مشاهده‌ی بازماندگان جیغ می‌زنند، گویی در ترس هستند.
رانرها به صورت دسته‌ای سفر و حمله می‌کنند. در حین سفر، آنها تمایل دارند تا چند نفر مبتلا شدگان را پشت سر بگذارند تا در منطقه لانه کنند و منتظر شکار انسان و حیوان باشند.
