هوورن‌ها (Huorns) نژادی زنده از درختان کهنسال و کند-حرکت بودند که انت‌ها در عصر دوم و سوم از آن‌ها مراقبت می‌کردند. آن‌ها در سرزمین میانه، در جنگل قدیمی و در جنگل فنگورن زندگی می‌کردند.
تاریخچه و خاستگاه
در میان باستانی‌ترین اولوارها (فرم‌های حیات بدون روح) که در آردا زندگی می‌کردند، درختان در جنگل‌های بزرگی بودند که از دانه‌هایی که یاوانا در طول سال‌های درختان ابداع کرده بود، به وجود آمدند. در بسیاری از عصرها آن‌ها در صلح رشد کردند، اما در سرزمین میانه و در آغاز عصر ستارگان، ارواح بزرگی در میان درختان آمدند که بعدها به نام انت‌ها شناخته شدند. این محافظان به این خاطر آمدند زیرا بسیاری از نژادهای دیگر در آن زمان به دنیا آمده بودند و یاوانا می ترسید که جنگل‌ها نابود شوند. بنابراین در عصرهای ستارگان و خورشید، انت‌ها در جنگل‌ها قدم گذاشتند و به مرور زمان برخی از آن‌ها شبیه به درختان و درختان کهنسال نیز بیشتر به شکل انت‌ها درآمدند و اندام پیدا کردند. آن‌ها همانند انت‌ها فن بیان را آموختند. آن‌ها در ابتدا چه در میان درختان بودند و چه در میان انت‌ها یک نژاد جدا به نام هوورن نامیده می‌شدند.
هوورن‌ها عمدتا به صورت درختان تیره در عمیق‌ترین جنگل‌ها حاضر بودند، و بی‌حرکت و در عین حال مراقب بودند. هنگامی که خشمگین می‌شدند، به سرعت حرکت می‌کردند، گویی در سایه‌ها بودند و با قدرتی مرگبار و بی‌رحم بر دشمنان می‌افتادند.
داستان جنگ حلقه حکایت از این دارد که چگونه هوورن‌ها همراه با انت‌ها در قالب جنگلی بزرگ به آیزنگارد راهپیمایی کردند و چگونه ارتش اورک‌ها تحت هدایت انت‌ها در نبرد هورنبرگ نابود شدند.
هوورن‌های باستانی وجود داشتند و برخی از آن‌ها سیاه دل و پوسیده بودند. حداقل یکی از این روح‌های درختی در جنگل قدیمی در کنار ساحل رودخانه ویدی‌ویندل زندگی می‌کرد که پیرمرد بید نامیده می‌شد. از آنجایی که جنگل قدیمی و فنگورن آخرین بقایای باستانی‌ترین جنگل‌های سرزمین میانه بودند، پیرمرد بید آرزو داشت که از نفوذ بیشتر به قلمرواش جلوگیری کند. او تمام جنگل قدیم را با قدرت آهنگ خود مسحور کرد و همه مسافران را به سمت خود هدایت کرد و با ریشه‌ها و شاخه‌های تنومندش آن‌ها را مصرف کرد.
در دو برج، هوورن‌ها به همراه انت‌ها به آیزنگارد رفتند. پس از اینکه آیزنگارد از اورک‌ها تسخیر شد، هوورن‌ها به سمت هلمز دیپ رفتند و اورک‌های فراری را در نبرد هورنبورگ نابود کردند. سپس آن‌ها تمام لاشه‌های اورک‌ها را جمع کردند و در دث داون دفن کردند. پس از این حضور کوتاه، هوورن‌ها دوباره به جنگل‌ها رفتند. تاکتیک‌های مورد استفاده آن‌ها کاملا مؤثر بود، زیرا آن‌ها فقط زمانی حمله می‌کردند که تمام اورک‌های دشمن در میان‌شان قرار داشتند و شانس فرار اورک‌ها کم بود. نکته قابل توجه این سات که هوورن‌ها ظاهرا توانایی پنهان کردن خود در سایه‌ها را دارند و در شب تقریبا غیرقابل شناسایی می‌شوند.
