بنوک
Banuk
حکومت
قلمرو
رهبر
بنوک یا بانوک (Banuk) یک قبیله انسانی در مجموعه هورایزن است. آن‌ها مردمانی کوچ‌نشین و بومیان کوهستانی در شمال سرزمین‌های مقدس هستند. افراد این قبیله از شکارچیانی بی‌باک و شمن‌های مرموز تشکیل شده است. آن‌ها به طور مداوم سعی دارند تا ارزش‌های خودشان را ثابت کنند و این موضوع را به درگیری با سایر قبایل ترجیح می‌دهند.
تاریخچه
شکل‌گیری، نام و شیوه زندگی این قبیله مرتبط به زنی به نام بنوکی است. بنا بر افسانه‌ی بنوکی، این زن و مردمش در اقدامی برای فرار از «قبیله گرسنه» به سرزمین‌های یخ زده آمدند که تبدیل به بنور شد. قبیله آدمخوار مذکور به دنبال قوم و خویش بنوکی بود و برایشان مهم نبود که به کجا فرار می‌کنند. بنوکی خود را با «نور آبی» پر کرد و به قدرتی دست یافت و با کمک ماشین‌ها اقدام به محور کردن قبیله گرسنه کرد که به بهای جان خودش تمام شد.
جامعه
فرهنگ
آنچه که ارزش بنوک را بالاتر از هر چیز قرار داده، غلبه کردن در برابر چالش‌ها است. اکثر آن‌ها بیشتر حاضرند بمیرند اما چالشی را رد نکنند. رتبه بندی در بنوک تقریبا به توانایی و دستاوردهای افراد مرتبط است. به طور خلاصه فرهنگ بنوک تنها به مهارت احترام می‌گذارد. به همین ترتیب، جامعه بنوک تا حد زیادی شایسته‌سالار است و آن‌ها تنها قبیله شناخته شده آزادی جنسیتی است.
جامعه بنوک توسط شمن‌ها رهبری می‌شود که اغلب در «شکارهای پزشکی» شرکت می‌کنند و ادعا دارند که قادر به حس حضور ماشین‌ها هستند. این شمن‌ها لباس‌های تعجب‌برانگیزی می‌پوشند و کابل‌های ماشین را به طور مستقیم به پوست خود متصل می‌کنند. آن‌ها معمولا مسئول برهنه کردن ماشین‌ها از قطعات هستند و از ارواح ماشین‌ها تشکر می‌کنند.
مذهب
ایمان بنوک پیرامون «نور آبی» است، نوری که در چشم ماشین‌ها دیده می‌شود. آن‌ها بر این باورند که نور آبی ماهیت زندگی و هماهنگی است. شمن‌ها کابل‌های آبی ماشین‌ها را به بدن خود متصل می‌کنند به امید این که نور آبی را در بدن خود قرار دهند. در حالی که افراد این قبیله همانند سایر قبایل به شکار ماشین‌ها می‌پردازند اما این کار را با احترام انجام می‌دهند و قبل از برداشت قطعات از از ارواح ماشین‌ها تشکر می‌کنند.
با ایجاد «اختلال» در ماشین‌ها و رشد خشونت آن‌ها علیه انسان‌ها، مذهب نور آبی به تدریج از جهان محو شد. با ادامه رشد اختلال بسیاری از بنوک‌ها مخصوصا افراد جوان دیگر خاطره‌ای از ماشین‌های صلح‌آمیز به یاد نداشتند.
